Deze woning met artsenpraktijk vangt het hoogteverschil van 2m op tussen de straat en de tuin. De garage en praktijk zijn deels ingegraven in het talud en vormen de betonnen sokkel van de woning.

Zoals het talud als een sokkel ten opzichte van de straat fungeert, zo wordt aan de woning vanuit de tuin ook een basis gegeven. De woonverdieping wordt opgesokkeld en “zweeft” boven de grond. Hierdoor wordt de woning als autonoom volume benadrukt.

De omhulling van de woonruimtes bestaat uit een dunne schil van donker parament. Deze schil werd zo om het witte woonvolume heen gelegd , dat ze binnen- en buitenruimtes omsluit, circulaties aanduidt of benadrukt en doorzichten aangeeft of verhindert. De spanning tussen de schil en de inhoud van het woonvolume wordt op enkele plaatsen op de spits gedreven door grote raampartijen het uitzicht resoluut te ontnemen omwille van de privacy. Zo ontstaan tussenruimtes die zorgen voor indirect licht en een intieme, beschutte sfeer. Verticale circulaties zijn zowel binnen als buiten vaak parallel voorzien. Samen met de vide die het gebouw verticaal doorboort zorgen ze ervoor dat het niveauverschil in het terrein ook in de woning voelbaar is. wrapped house